Als er íets is wat zij de laatste jaren heeft geleerd, is het dat de mensen om haar heen belangrijk zijn. “Ik kan goed alleen zijn, maar het is zó fijn om uitzicht te hebben op familie, werk, vrienden… En ja, het liefst ook nog iemand die van me houdt.”

Vind je het moeilijk, ouder worden?
Ik ben niet bang om oud te worden. Wel om niet meer alles te kunnen alleen maar omdat je lichaam dat niet meer kan. Als ik kijk naar mijn moeder van negentig - helemaal alleen, maakt steeds moeilijker contact, kan niet meer doen wat ze graag zou willen en heeft iedereen om zich heen verloren - dat vind ik zo eenzaam. Ze heeft mij, haar enig kind, erg nodig. En ik ben er ook voor haar. Ben ook speciaal voor haar teruggekeerd naar Blaricum. Ik hoop maar dat ik zelf niet eenzaam oud word en dat mijn zoon er later ook voor mij zal zijn.

Want het lukt maar niet met de liefde.
De mannen met wie ik relaties heb gehad zijn me allemaal dierbaar. Ik heb veel liefde en passie gehad. En ik bewaar er goede, fijne herinneringen aan. Maar ik benijd mensen die al dertig jaar gelukkig zijn met elkaar. Waarom is dat voor mij niet weggelegd? Ben ik dan zo lastig? Ja, ik kan moeilijk concessies doen. Dat zal ongetwijfeld met mijn jeugd en opvoeding te maken hebben. Aan die zelfstandigheid heb ik toen ik jonger was zeker een zekere bindingsangst overgehouden. Toch zou ik nog steeds willen trouwen en oud willen worden met een man van mijn dromen.

Je bent prachtig, daaraan zal het niet liggen, maar je hebt ook iets hautains. Dat kan mensen afschrikken.
Dat hoor ik nog steeds vaak. Ook dat mensen geen hoogte van me kunnen krijgen of dat ze me moeilijk benaderbaar vinden. Daar heb ik echt vaak aan gewerkt. Ik ben geen sfinx, ik wil helemaal geen sfinx zijn.'

Dat beeld wordt natuurlijk ook nog eens bevestigd door de rollen die je speelt. Als barones, rijke snob, echtgenote van een diplomaat.
Je wordt natuurlijk toch op je uiterlijk gecast. Wel probeer ik binnen dat palet heel uiteenlopende dingen te doen. Ja, ik ben nog steeds blij met wat ik doe. Ik heb een periode gehad dat ik ermee wilde stoppen, ik wist niet meer of ik nog wel actrice wilde zijn. Maar in Buenos Aires kwam ik erachter dat dit gewoon is wie ik ben. Ik heb gelukkig nog steeds non-stop werk. Ik hoef er niet van te leven. Ik doe het omdat het me gelukkig maakt.

Ben je gelukkig met jezelf, je leven en hoe je het tot nu toe hebt geleefd?
Ik ben uiteindelijk blij met wie ik ben. Maar daarvoor heb ik wel lang aan mezelf geprutst. Ik had behoorlijk wat scherpe kantjes. Door schade en schande heb ik geleerd dat mensen en liefde ontzettend belangrijk zijn. Ik denk dat ik in mijn leven echt wel eens te hard ben geweest. Hoewel ik nooit over lijken ben gegaan, was ik erg ambitieus. Ik vond mezelf toch wel the centre of the universe. En daarmee heb ik mensen gekwetst. Ik was gewoon niet zo geïnteresseerd in anderen. Maar ik ben tot de ontdekking gekomen dat mensen, dierbaren, vrienden van levensbelang zijn. Ik kan heel goed alleen zijn, maar in de basis wil je natuurlijk niet alleen zijn. Het is uiteindelijk zo fijn om uitzicht te hebben op familie, werk, vrienden en, ja, ook iemand die van je houdt.